Διαβάζω όλα τα περσινά! Τι περίεργη χρονιά, πόσο μεταβατική, πόσο αλλόκοτη, πόσο μοναχική πόσο κλειστή και μελαγχολική στην αρχή. Σαν το φθινόπωρο... Σιγά σιγά, σταδιακά άρχισε η συνειδητοποίηση, η προσαρμογή, η αποδοχή. Μετά από μήνες όλα ήταν πιο ανέμελα, πιο ήρεμα, πιο σίγουρα... Αλλά πάντα κάτι έλειπε, κάτι μονίμως με εμπόδιζε και με κρατούσε!! Μία χρονιά πέρασε ακριβώς, μια χρονιά με σκέψεις, αναζητήσεις εσωτερικές, προβληματισμούς, αβεβαιότητα, πότε αισιόδοξα και πότε μάταια, πότε με γκρίνιες, πότε με χαμόγελα και με χαρές... Μια χρονιά πέρασε ακριβώς και όλα φαίνονται να αλλάζουν... Όσα φαίνονταν χτες μακρινά, γίνονται σήμερα πράξη. Και δεν φοβάμαι, και δεν γκρινιάζω, και όλο σκέψεις και όνειρα κάνω γεμάτα ελπίδα, γεμάτα χρώματα, λουλούδια... Μόνο χαίρομαι και περιμένω... Δεν είμαι πια μόνη, δεν σκέφτομαι το μέλλον. Το σήμερα μόνο αρκεί και με νοιάζει... Αλήθεια... Πόσες αλλαγές μπορεί η ζωή να μας φέρει... Όλα πιο εύκολα τώρα φαντάζουν αφού θα' ναι εδώ... Και δεν με νοιάζει αν το αύριο κάτι θα φέρει, γιατί τώρα όλα πιο ήρεμα μοιάζουν, αφού είναι εδώ!! Όλα θέλουνε πάντοτε χρόνο, να ωριμάσουν καλά, και μετά να ανθίσουν... Πίστη μονάχα και φως σιγανό που τώρα φουντώνει... Αφού είναι εδώ όλα και πάλι θα λάμπουν!!!
Ευχαριστώ όλους όσους με ακολουθούν, νιώθουν ή συμπάσχουν, κάποτε, με όσα γράφω. Μου αρκεί και αποτελεί έμπνευση και κίνητρο να γράφω!!!
Εσάς, ευχαριστώ!