Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Αλυσίδες... (Nο 18)

Έτσι από το πουθενά. Έσκασε στο μάγουλο η χαστούκα, τρύπησε μέσα μου το γιατί και το πώς, το μπορεί και το πότε, κοίταξε λοξά και πονηρά και με γέλιο η ζήλεια. Μα γιατί τόση φρίκη, τόση λαχτάρα για κάτι που δεν είχες, που δεν πήρες, που δεν ήθελες ποτέ;; Γιατί θυμώνεις για κάτι ανύπαρκτο για κάτι αλλιώτικο, για κάτι μικρό; Αφού εσύ άλλο θέλεις, άλλο ζητάς, το έχεις γνωρίσει, το έχεις δίπλα σου και μακρυά, εκείνο είδες. Εκείνο βλέπεις. Ικανοποίηση από άλλα, από εκείνα που αλλάζουν ρυθμούς, από εκείνα που φτάνουν και πάλι πίσω τα σπρώχνεις. Μα τώρα ποιον τιμωρείς; 

Όλα για  εγωισμό, για ανασφάλεια που θέλεις να νιώθεις. Όλα για λόγια που θέλεις να ακούς, μόνο καλά και γλυκά και μονίμως για εσένα. Όλα που πήγες να χάσεις εσύ, γιατί είσαι αφελής, γιατί φοβάσαι να ζεις τη ζωή και μονάχος να μένεις. Όλα γιατί είσαι δειλός και διστάζεις τα πάντα να δεις και όλο θες οδηγό. Φύγε μακρύα και τρέχα και μην αναιρείς όσα σήμερα έχεις περάσει. Σταμάτα να εξηγείς, να ρωτάς, να απαντάς, δεν το αξίζεις, δεν αξίζει κανείς. Ελεύθερα άστα, μην μένεις εκεί, σπάστες τώρα και φύγε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Free Lines ArrowFree Lines Arrow